Tak powstawała świątynia
Ľródło: gazeta.pl
W 1994 r. ks. Eugeniusz Makulski, pomysłodawca nowej bazyliki dla obrazu Matki Boskiej Licheńskiej, wykupił pod nią ziemię. Rozpisał konkurs wśród architektów i jeszcze w tym samym roku projekt - po uzgodnieniach z administracją państwową i Kurią Biskupią - został zatwierdzony. 1 maja ks. Jan Rokosz, prowincjał zakonu marianów, oficjalnie udziela ks. Makulskiemu uprawnień do budowy świątyni i następnego dnia ten podpisuje umowę z wykonawcą.
Jednak ks. Makulski nie czekał na specjalistów: 22 czerwca na pustym polu odprawił mszę św., poświęcił narzędzia pracy i tzw. pierwszą łopatą rozpoczął kopanie ziemi pod fundamenty. Tak opisuje tamten dzień: "Było słonecznie. Przybyło wielu pielgrzymów. Z kościoła w. Doroty przed godziną 12 wyszła procesja na miejsce budowy. Ustawiono tam mały ołtarzyk do odprawienia mszy świętej. Gdy procesja dotarła na miejsce, nagle zerwał się silny wiatr. Czarne chmury pokryły niebo. Tumany kurzu wirowały nad placem. Wicher złamał cztery drążki przy chorągwiach procesyjnych. Przerażeni ludzie kulili się, patrząc, co się dzieje? Wydawało się, że jakieś złe siły postanowiły zdmuchnąć nas z tego placu i nie dopuścić do rozpoczęcia budowy Bożego Domu. Gdy msza się skończyła, gdzieś znikły chmury, uciekł wiatr".
25 maja 1995 r. prymas Polski Józef Glemp wmurował w Licheniu kamień węgielny przywieziony z Rzymu z grobu w. Piotra. Kamień ten w grudniu 1994 r. został poświęcony przez Ojca więtego Jana Pawła II, który pięć lat później pobłogosławił bazylikę. Prace budowlane zakończono po 10 latach w 2004 r. Dziś bazylika nazywana jest świątynią Trzeciego Tysiśclecia. Jej budowę w całości sfinansowano z datków pielgrzymów.